Dallara saldırır bazen rüzgar aniden,

Ruhundaki fırtınayı dindiremediğinden…

Düşürür yaprakları hemen o tatlı yerlerinden;

Savurur başka yollara belki de istemeden.

Koparır sevdiklerinden, yeşillerinden…

Ah o yaprak ki…

Kavrulur yazın güneşinde,

Pişer kendi ateşinde.

Solar, sararır bir omzun gölgesinde.

Ya sonra?

Kalakalır iki sayfa arasında,

Bir hatıra kırıntısında,

Bir sonbahar yağmurunda…