Dallara saldırır bazen rüzgar aniden,
Ruhundaki fırtınayı dindiremediğinden…
Düşürür yaprakları hemen o tatlı yerlerinden;
Savurur başka yollara belki de istemeden.
Koparır sevdiklerinden, yeşillerinden…
Ah o yaprak ki…
Kavrulur yazın güneşinde,
Pişer kendi ateşinde.
Solar, sararır bir omzun gölgesinde.
Ya sonra?
Kalakalır iki sayfa arasında,
Bir hatıra kırıntısında,
Bir sonbahar yağmurunda…