Zorla Genelevde Çalışan Cimcime Teyze'nin Acılı Hikayesi

Cimcime Teyze'yi Ağabeyi ve dayısı 10 bin karşılığında genelevine satıldığını ifade etti.

11 yaşında hayata başlayan ve ailesi tarafından para karşılığı başkalarına satılan 71 yaşındaki cimcime teyze.

Gerçek adı bilinmesine rağmen ama yayın gereğince gizli tuttuğumuz cimcime teyze, önce hayat kadını oldu ve sonra il il dolaşmaya başladı.

"Bir hayatın tam ortasında bir insanın geleceğini çalarsanız zamanı geldiğinde sizinde hayatınızı çalarlar..."

45 yıl hayat kadını olan ve 40 yıl borcun içine sokarak dışarı yüzünü göstermeyen bir yer olduğunu ifade eden cimcime teyze, gözyaşlarıyla hayatını anlatmaya başladı.

"Gelecek; bazılarına farklı gülerken, bazılarına da gülmeyi hasret bırakır." H.Y.

Gençlere seslenen cimcime teyze; "Genç erkeklere aldanmasınlar... Bir iki ay kendilerini sevdirirler ve sonra kandırarak onları bu yola düşürüyorlar. Genelevinde sizlere dışarı yüzü göstermiyorlar. Sizleri önce borçlandırıyorlar ve sonra ise; kendileri bir kaç ev alarak kendilerine mahkum ediyorlar. Bunu da söylüyorlar...'Bu evi alayım. Seni özgür bırakacağım' diyerek hayatını çalıyorlar ama ben 45 yıldan sonra o hayattan kopabildim. O yüzden gençlerimiz bu tarz olaylara aldanmasınlar. Çünkü başta çok güzel sizi aldatırlar ve sonra sizlerin hayatını çalarlar."dediğinde gözlerinin yaşları akmaya başladı. Ne  var ki hayatın gerçekleri bir türlü yakasını bırakmayan cimcime teyze, şiddette, istismara da uğramış ve yüzlerce kez istemediği halde taciz edilmiştir.

"Hayat, mevsimini kaybetmiş kış sıcakları gibidir. Isındığınızı sanırsınız ama hep elleriniz soğuk."H.Y.

Cimcime teyzenin hayatını dinlerken bile gözyaşlarına hakim olamayan vicdanlı insanları da bir an düşündüğümüzde, iyi ki varsınız? Demek geliyor içimizden. Çimcime teyze konuşmalarına derin nefes alarak devam etti: "Benim annem babam olsaydı. Mutlu yuvam olurdu. Çoluğum, çocuğum olurdu. Çocuğum olmazsa da ben yine mutlu olurdum. 71 yaşındayım, şimdi sahipsiz kaldım.

Çocuk yaşlarda acıyı çekmeye başlamıştım. Annemin sütü olmadığı için su, şeker ve üzüm verirlerdi. Beni küçük yaşlarda köle gibi çalıştırırlardı. Daha sonra ağabeyim yanına geldim. Şimdide büyüdüm ve ülke dışına çıkmaya başladım. Hayat kadınlığına başladım ve il il gezdirdiler... Annem ben büyüdüğümde öldü. Ortada kaldım. Babam gitmişti. Bazen teyzemin yanında, bazen diğer akrabalarında kaldım. Beni zorla evlendirmeye kalkıştılar...

Yaşımı büyüttüler ve oradan başka yere gönderiler... Abim ve dayım beni genelevine verdiler ve bende elden ele geçtim. Bana "burası terzi yeridir. Sen orada iplik toplayacaksın" dediler... Ve abim beni terzi diye oraya götürdü. Kapıyı açtığım gibi bir sürü kadın vardı. Bende şok oldum ve bir adam yanıma geldi. Beni zorla götürmek istedi. Bende gitmek istemedim ama beni zorla götürdü. Bir kaç gün kaldım. 

Ağabeyim, ben 12 yaşındayken 10 bin lira karşılığında genelevine sattı. 

Bana ilaçlarla zorla istismar yapıyorlardı. Ben hastalandım ve kimse bana bakmadı. Elden ele gittim. Gaziantep'te bir genelevinde 1 yıl kaldım. Erzurum, Diyarbakır, Adana ve bir çok ilde kaldım. Sokaklarda kaldım. Çok sıkıntılar çektim. Çok şiddet gördüm. Dayak var, şiddet var, işkence var. Bana zorla 'çalışacaksın!' dediler ve sürekli ölümle tehdit ettiler... Memleket memleket kovaladılar... Yemek vermediler... Hasta olsanız bile çalıştırmak zorundasın."dediler...

Bekçi bir gün yatarken genelevinden kaçan cimcime teyze, kendisini bir anda sokaklarda buldu. Hayatın gerçeklerini eziyet çekerek yaşayan ve acılar içinde yaşamını sürdüren cimcime teyzenin acılı hayatını derinden dinledikçe gerçek hayat gün yüzüne çıkmaya başlamıştı.

"Annem ve babam olsaydı da ayaklarım olmasaydı."

Cimcime teyze; "Beni hor görüyorlar... Onlar beni şuan çok hor görüyorlar... Benim yine şuan bir bakanım var ama onlar yaşlandığında onların bakanı olmayacak. Ben şuan bir tezgah kurdum. Sabah tezgahımı seriyorum. Akşam tezgahımı topluyorum. Kimseye yük olmuyorum."dedi.

Gelinliklere önüne gidip oturan 71 yaşındaki cimcime teyze; "Ben gençliğimde gelinlik giymek isterdim. Duvağımı açmak ve öyle yaşamak isterdim. O yüzden her zaman gelin mağazalarının önünde otururum."diyerek konuşmalarını yutkunarak tamamladı.

Ne gariptir alın yazısı. Ne sokaklar dilini anlar... Ne de insanlar... İşte bu haberimizin konusunu toplum bilincini arttırmak ve insanları hor görmemek için ele aldık. Bunun yanı sıra; genç kuşaklarında hayata biraz daha dikkatli olmasını vurgulamak istedik. Cimcime teyzenin hayatını konu bu nedenle konu aldık.

VAN GAZETESİ - YAŞAM - ÖZEL HABER - 2021