Van Haber
09 Kasım 2022 - 16:02
İŞ İNSANI TURAN AVCI, TUBİTTUM İNTERNET TV'DE
Roka marketler zinciri yönetim kurulu başkanı Turan Avcı, Uluslararası Tubittum İnternet televizyonuna konuk olarak başarı hikâyesini anlattı.
Van Haber
09 Kasım 2022 - 16:02
Roka marketler zinciri yönetim kurulu başkanı Turan Avcı, Uluslararası Tubittum İnternet televizyonu "BİR ZAMANLAR" programına konuk olarak hayat hikayesini aktardı.
Roka marketler zinciri yönetim kurulu başkanı Turan Avcı, "1973’te Van’ın Muradiye ilçesine bağlı Köşk köyünde dünyaya geldim. Karayollarında çalışan bir baba, ev hanımı bir anne ve on çocuklu bir ailenin ferdiyim. İlkokulu Erciş’te yatılı okudum. O zamanlar eğitim ve öğretim biraz sıkıntılıydı. Dolayısıyla yatılı okumak zorunda kaldık. Daha sonra Van Atatürk lisesinde eğitimimi tamamladıktan sonra üniversite sınavına hazırlandım. En büyük hayallerimden biri doktor olmaktı. Tabii doktorluk çok prestijli bir meslek biliyorsunuz. Sınava girdim, daha sonra tercih verdim. Tercihlerim hep tıp fakülteleriydi. Tutmadı, en büyük hayal kırıklığımı o zaman yaşamıştım.
Bu hayalim gerçekleşmeyince ben köye dönmek zorunda kaldım. Hani ilkokulu ve liseyi dışarıda okuduğum için elim sadece kalem tutmayı biliyor. İki aylık tatilde köye gidiyoruz ama köydeki işlere o iki aylık süre yetmiyordu. Köyde yapılan sadece iki meslek var. Ya tarımla ya da hayvancılıkla uğraşacaksın. İkisinden birini yapmak zorunda kalıyorsun." BİRKAÇ KUZU İLE YURT DIŞINA AÇILMAK
"Babama hayvancılık yapalım diye fikrimi sundum. Babamın maaşından arta kalan parayı her ay dört beş tane kuzu alarak hayvancılığa yöneldik. O sene altmış tane kuzuyla hayvan besiciliği yaptık. Üç ay kuzuyu besledikten sonra babamla birlikte Antep’ten Suudi Arabistan’a kuzu gönderdik. Üç yıl boyunca bu işi yaptık. Üç yıl sonra tarım arazisi alanımız vardı. Kendi imkânlarımız ile ektik. Kendim ekip kendim biçtim. Orada tırpan kullanmayı öğrendim. Üç dört yıl böyle devam ettik. Sonra böyle gitmeyeceğini anladık. Köye de çok adapte olamadım. Ticaretle uğraşmak istedim. Bir yerden hayatın gerçekleriyle yüzleşmek gerektiğini düşündüm. Van’a geldim. Orada günlük az bir ücret ile bir markette işe girdim. Bir yıl çalıştıktan sonra askere gittim. Askerlik bittikten sonra tekrar işime döndüm ve döndüğümde terfi oldum. 1998 yılında babam emekli oldu." MÜŞTERİLERİMİZ İLE AİLE OLMUŞTUK
"Babam emekli olunca belli bir miktarda tazminat aldı. Bizde o parayı değerlendirelim dedik. Parayla markete ortak olmak istediğimi söyledim. O zamanlar para mark olarak değerlendiriliyordu. Birden mark kalktı. Tabii bizim para dolarla hesaplanıyordu. Her gün babama hesap veriyordum. Artık babama hesap vermemek için onun uyuduğu saatlerde eve gidiyordum.
Biz birkaç markete ürün satıyorduk o marketlerden birinin marketini satacağı haberini aldık. Hemen orayı devralmak istedik. İki tane kardeşimi de yanıma alırım diye düşündüm. Toptan gıdayı bırakıp site içindeki marketi aldık. Mahalle arası bir market olduğu için tüp dahi satardık. Öyle ki bir aile olmuştuk. Bu iş ticarete ilk adımımız olabilir." KULAĞIMIZ ALIŞANA KADAR SESLİ SÖYLEDİK
"Bizimle çalışan gençlerimiz artık büyüdü farklı ne yapabiliriz diye düşündük. Bu defa iki personelle manav olarak devam ettik. Bir ay boyunca tabelasız çalıştık. Ziraat mühendisi bir kardeşimiz vardı tabelamızın adının ‘Roka’ olmasını söyledi. İlk biraz şaşırdık. Hep gelip giderken kulağa nasıl geldiğini anlamak için sesli bir şekilde söylerdik. Kulağımız alışana kadar devam ettik.
Hemen yapışığımızdaki iş yeri işletme sahibi marketini boşalttı. Orası boşalınca orayı da alıp şarküteri yapalım dedik. Öyle devam ettik. 2006 ve 2007 yıllarında şirketimizi kurduk. Şirketimizi daha da büyüttük. Her reyonumuz olsun istedik. Sonra personel maaşı kaygımız başladı. Babam kabul etmedi. Onları ikna etmek için çok uğraştım. Neyse bir şekilde hallettim. Kardeşlerimden birini manav reyonuna bıraktık. Kardeşlerimi de ikna ettim. Roka market olarak başladık.
İki personelle başlayıp sonra on beş kişi ile devam ettik. Herhangi bir rekabet içerisinde değilim. Deprem zamanı çok hasar aldık. Tabii bir hafta sonra toparlanmaya başladık. Her şey normale döndü. Normale dönünce ben hacca gittim. Van’da ikinci deprem meydana geldi. Bizim binamız az hasarlıydı ama artık kullanılamaz hale gelmişti. Mağazamız kapalı olduğu için ürünlerimiz içerideydi onları çıkaracak kimseyi bulamadık." "İki hafta sonra çıkarıp bir yer kiraladık eşyalarımızı oraya yerleştirdik. Gün geçtikçe Van’da kimse kalmıyordu. Bu defa İstanbul’da bir şey yapabilir miyiz düşünmeye başladık. Bir ay boyunca nerede market açarız diye İstanbul’u gezdim. Aynı zamanda Van’daki şubemizi de büyüttük.
Babamın bana zamanında verdiği parayı geri verdim. En büyük destekçim her zaman babamdı. Van’da on bir şube ile üç yüze yakın personelle çalışıyoruz. Roka Van’da prestijli bir marka haline geldi. Kendi memleketime hizmet etmekten gurur duyuyorum."dedi.
Sevda Uzunyol
Roka marketler zinciri yönetim kurulu başkanı Turan Avcı, "1973’te Van’ın Muradiye ilçesine bağlı Köşk köyünde dünyaya geldim. Karayollarında çalışan bir baba, ev hanımı bir anne ve on çocuklu bir ailenin ferdiyim. İlkokulu Erciş’te yatılı okudum. O zamanlar eğitim ve öğretim biraz sıkıntılıydı. Dolayısıyla yatılı okumak zorunda kaldık. Daha sonra Van Atatürk lisesinde eğitimimi tamamladıktan sonra üniversite sınavına hazırlandım. En büyük hayallerimden biri doktor olmaktı. Tabii doktorluk çok prestijli bir meslek biliyorsunuz. Sınava girdim, daha sonra tercih verdim. Tercihlerim hep tıp fakülteleriydi. Tutmadı, en büyük hayal kırıklığımı o zaman yaşamıştım.
Bu hayalim gerçekleşmeyince ben köye dönmek zorunda kaldım. Hani ilkokulu ve liseyi dışarıda okuduğum için elim sadece kalem tutmayı biliyor. İki aylık tatilde köye gidiyoruz ama köydeki işlere o iki aylık süre yetmiyordu. Köyde yapılan sadece iki meslek var. Ya tarımla ya da hayvancılıkla uğraşacaksın. İkisinden birini yapmak zorunda kalıyorsun." BİRKAÇ KUZU İLE YURT DIŞINA AÇILMAK
"Babama hayvancılık yapalım diye fikrimi sundum. Babamın maaşından arta kalan parayı her ay dört beş tane kuzu alarak hayvancılığa yöneldik. O sene altmış tane kuzuyla hayvan besiciliği yaptık. Üç ay kuzuyu besledikten sonra babamla birlikte Antep’ten Suudi Arabistan’a kuzu gönderdik. Üç yıl boyunca bu işi yaptık. Üç yıl sonra tarım arazisi alanımız vardı. Kendi imkânlarımız ile ektik. Kendim ekip kendim biçtim. Orada tırpan kullanmayı öğrendim. Üç dört yıl böyle devam ettik. Sonra böyle gitmeyeceğini anladık. Köye de çok adapte olamadım. Ticaretle uğraşmak istedim. Bir yerden hayatın gerçekleriyle yüzleşmek gerektiğini düşündüm. Van’a geldim. Orada günlük az bir ücret ile bir markette işe girdim. Bir yıl çalıştıktan sonra askere gittim. Askerlik bittikten sonra tekrar işime döndüm ve döndüğümde terfi oldum. 1998 yılında babam emekli oldu." MÜŞTERİLERİMİZ İLE AİLE OLMUŞTUK
"Babam emekli olunca belli bir miktarda tazminat aldı. Bizde o parayı değerlendirelim dedik. Parayla markete ortak olmak istediğimi söyledim. O zamanlar para mark olarak değerlendiriliyordu. Birden mark kalktı. Tabii bizim para dolarla hesaplanıyordu. Her gün babama hesap veriyordum. Artık babama hesap vermemek için onun uyuduğu saatlerde eve gidiyordum.
Biz birkaç markete ürün satıyorduk o marketlerden birinin marketini satacağı haberini aldık. Hemen orayı devralmak istedik. İki tane kardeşimi de yanıma alırım diye düşündüm. Toptan gıdayı bırakıp site içindeki marketi aldık. Mahalle arası bir market olduğu için tüp dahi satardık. Öyle ki bir aile olmuştuk. Bu iş ticarete ilk adımımız olabilir." KULAĞIMIZ ALIŞANA KADAR SESLİ SÖYLEDİK
"Bizimle çalışan gençlerimiz artık büyüdü farklı ne yapabiliriz diye düşündük. Bu defa iki personelle manav olarak devam ettik. Bir ay boyunca tabelasız çalıştık. Ziraat mühendisi bir kardeşimiz vardı tabelamızın adının ‘Roka’ olmasını söyledi. İlk biraz şaşırdık. Hep gelip giderken kulağa nasıl geldiğini anlamak için sesli bir şekilde söylerdik. Kulağımız alışana kadar devam ettik.
Hemen yapışığımızdaki iş yeri işletme sahibi marketini boşalttı. Orası boşalınca orayı da alıp şarküteri yapalım dedik. Öyle devam ettik. 2006 ve 2007 yıllarında şirketimizi kurduk. Şirketimizi daha da büyüttük. Her reyonumuz olsun istedik. Sonra personel maaşı kaygımız başladı. Babam kabul etmedi. Onları ikna etmek için çok uğraştım. Neyse bir şekilde hallettim. Kardeşlerimden birini manav reyonuna bıraktık. Kardeşlerimi de ikna ettim. Roka market olarak başladık.
İki personelle başlayıp sonra on beş kişi ile devam ettik. Herhangi bir rekabet içerisinde değilim. Deprem zamanı çok hasar aldık. Tabii bir hafta sonra toparlanmaya başladık. Her şey normale döndü. Normale dönünce ben hacca gittim. Van’da ikinci deprem meydana geldi. Bizim binamız az hasarlıydı ama artık kullanılamaz hale gelmişti. Mağazamız kapalı olduğu için ürünlerimiz içerideydi onları çıkaracak kimseyi bulamadık." "İki hafta sonra çıkarıp bir yer kiraladık eşyalarımızı oraya yerleştirdik. Gün geçtikçe Van’da kimse kalmıyordu. Bu defa İstanbul’da bir şey yapabilir miyiz düşünmeye başladık. Bir ay boyunca nerede market açarız diye İstanbul’u gezdim. Aynı zamanda Van’daki şubemizi de büyüttük.
Babamın bana zamanında verdiği parayı geri verdim. En büyük destekçim her zaman babamdı. Van’da on bir şube ile üç yüze yakın personelle çalışıyoruz. Roka Van’da prestijli bir marka haline geldi. Kendi memleketime hizmet etmekten gurur duyuyorum."dedi.
Sevda Uzunyol
İlginizi Çekebilir
