Güzel Yordular Bizi

Güzel yordular bizi
Aklımız çıktı yerinden
Sonra bağrımız en derinden
Bir bir ninni oldu göz yaşlarımız
Yıllarımız uyudu önce felekte
Gün batımı gibi istemsizce.
Güzel kandırdılar bizi
Bizi suçlu varsayarak
Bizi zalim bilerek
Kalbimize basarak
Masum olduğumuzu dinlemeden
Ezip geçtiler hoyratça.
Güzeldi yine de
İmtihan olduk sevdiklerimizle
İyi düştük birbirimize
Güzelce üzüldük hep berabere
Sıradan bile değil hani böyle.

(Semra Çelik)