Gün olur ki gün geçmemeye. Bazen öyle olur ki gün uzar bitmek bilmez gün yıla dönüşüvermiş olur sanılır ve bir günde bir yıl yaşlanmış hisseder insan. Bazen de öyle olur ki günün bir saniye hızında geçtiğini hissedersin. Nedir bu zamanın geçmek bilmeyen ve zamana yetişmeme duygusu;
İnsan mutlu olduğu anlar zaman çabuk geçiyor gibi hisseder.
insanın canını sıkan en ufak durumda insan hemen veryansın eder ve tüm gününü hiçbir şey yapmak istemeyerek tüm gününü mahvederler.
Bu durum aynı eski kutup ayı avcılarının avlama yöntemine benzer: "kutup ayılarının derisi 10 cm kadar kalındır soğukluğa dayanmaları içindir bu durum avcıların onları avlamalarını da izin vermiyor. Bunu farkeden avcılar ayıların kan kokusuna dayanmadıklarınıda bilirler. Bir bıçağı kana bulandırarak ve buzları kırarak bıçağı sırt üstü yerleştirmektedirler. Bir süre sonra kokuyu alarak gelen ayılar bıçakta kan olduğu için onu farketmezler o kanı yaladıkları zaman bıçak dillerini kesmekte onlar dillerindeki yarayı temizlemek için yarayla uğraşınca kan gelir o kanı emerler bu kısır devam eder ta ki kan kaybından can verene kadar bunu izleyen avcılar ayılar yere düştükten sonra gelip deriyi alıp giderler."
Biz insanların duruma bazen kutup ayılarının durumuna benzer. Canımız sıkıldığında kendimizi üzer bir şey yapmayız kısır döngü içerisinde kendimizi mahvederiz ve zamanın geçmediğini düşünürüz.
Bazen de kutup ayılarının avcılarına benzer durumumuz bu bizim zamana yetişmediğimizi Düşündüğümüz andır. Bizi mutlu eden ya da üzen durumların bazılarını biz kendimiz belirleriz aslında gülmekte ağlamakta bizim elimizde ve zaman hep aynı şekilde aynı hızda ilerlemektedir. Hayat yaşamaya değer inanın ve kendinize güvenin başaracağınıza inanın. Başarmak avuçlarımızın arasında. Hep başarılı olma ve hep mutlu olma dileklerimle...