07.10.2023
Ben Hiranur Tamam, 12 yaşındayım. Ve tüm insanlara sesleniyorum.
“Dikenlerin içinde güller büyür mü hiç?” Dedi geçen bir teyze. Büyür dedim içimden. Çünkü seni düşündüm kardeşim. Güzel gülüşünü düşündüm. Dik duruşunu düşündüm, eğilmeyen başını düşündüm uzun uzun...
Hani o eli kırılasıca zalim sana silah çevirince, sen gülüyordun, güller açıyordu yüzünde. Anlıyordum bizler hesap vereceğiz günün birinde hesap vereceğiz.
Ahh var saçının her bir telinde.
Yaşayamadığın çocukluğun var. …
Orada gökyüzü nasıl anlatsana biraz demiştim sana.Gökyüzüne gri demiştin oysa ben hiç gri bulut görmedim. Nasıl oluyor kardeşim diye sordum, sen hiç gri bulut görme emi güzel çocuk demiştin. Şimdi anlıyorum gri bulut kötülük, gri bulut ayrılık, gri bulut zulüm...
Saçlarına tokalarını taksan keşke yeniden, sevdiğin elbiseleri giysen. Hem dışarda gezeriz seninle olmaz mı? Belki senin ülkende oluruz bu sefer hayalimizde. Filistin caddelerinde gezeriz. Canımız çekerse pamuk şeker yeriz. Ben hakkımı sana veririm, hiç yemedim demiştin ya...
Sana uçan balon da alırız. Gökyüzüne, sonsuzluğa, barışa uçuşan balon…
Güzel kardeşim ellerinden tutup çekebilsem keşke seni. Ağlama ne olur güzel günler göreceğiz bak gör...
Sen ve ben bir sabah aynı gökyüzde uyanacağız. Gri bulutlar değil mavi bulutların olduğu sabahlara uyanacağız.
Hiranur TAMAM
