Kaldırım Çiçeği

 Gece karanlığı hüznüdür 
      İçime çöken.

Hangi sabaha uyanacaz ki,
Bir düş yangını var içimde!
Hangi sevdiğimiz,
Ayrılığı kamçılayıp sırtına gidecek?
Uyku nerde kaçıp gitmiş?
Bırakmış kafamdaki
Sorularla baş başa..
İçimdeki filozof sordukça soruyor
Sırlara erişmek niyeti!
Mümkün mü?

Şu anda,

Kim ölüyor?
Kim acı çekiyor?
Kim haksızlığa uğruyor?
Kim aç ?
Kim soğuktan ağlıyor ?
Kim donarak ölüyor?
Hangi halk benliğini yitiriyor?
Hangi çocuk dilinden istismara uğruyor?
Kaç kadın imdat çığlıklarıyla geceyi yarıyor?
​​​​​​İnsanlık hangi felaketin altında kaldı da
Narşına bile ulaşılmıyor?

.....

Mümkün mü gerçekten?
Ölüm meleği başımda
Sorgum ağır
Cevaplar geçmişin pişmanlığın da..
Uykum kaçıp gitti Bir yas var içimde..
Kim üşüyor da içime girdi
Ölüm sızısı...
Kimin zulmü kimin vicdanı
Yıkamadılar gözyaşlarımla
​​​​​​​Kaldırım üzerinde donan çiçeği...