Tahminen ne zaman hatırlarsın beni ya da olmayan bizi?
Gecenin ayazında mı, yoksa sabahın ilk ışıklarında mı?
Gözlerinden yaşlar akarken mi, yoksa telefonla konuşurken mi?
Utancından yanakların kıpkırmızı olurken mi, yoksa sigaranı yakarken mi?
Okula giderken mi, yoksa okuldan kaçarken mi?
Doğum gününü kutlarken mi, yoksa fotoğraf çekerken mi?
Bir kış günü yolda yürürken mi yoksa bir yaz günü deniz kenarında otururken mi?
Gecelere sor, hatırlatır belki ağladığımız zamanı ya da boşver sen hatırlama geçmiş zamanı.
Sabahlara sor, anlatır belki senin için sabahladığım günleri ya da boşver sen anlamazsın uykusuz kaldığım saatleri.
Yaktığın sigarana sor, öğrenirsin belki senin için geldiğimi ya da boşver bilme son sigaramı senin için içtiğimi.
Okul yoluna bak, hatırlarsın belki beraber yürüdüğümüz günleri ya da boşver sen hatırlama hiçbir şeyi.
Yeni yaşlarını yaşa, unutursun belki geçmişi ya da boşver otur bir düşün geçmiş mi?
Galerine bak, görürsün belki beni ya da boşver zaten fotoğrafım sende ne arar ki.
Yağan kara, yağan yağmur sonrası açan gökkuşağına sor her şeyi ve biliyorum ki gerçekten anlamayacaksın hiçbir şeyi.
Denizlere bak, anlarsın belki sana olan sonsuz sevgimi ya da boşver zaten anlamadın seni ne kadar çok sevdiğimi.
Ama ne kendine sor geçmişi ne de bana bak, çünkü anlarsın senden hala geçmediğimi.
Ben sana soramam niye beni sevmediğini, yüzüne zaten bakamam beni sevmeyenin.
Hatırlayıp tekrar ağlayacaksan boşver hiç yaşama sabahı olmayan geceleri,
Bileceksen hiç tüketme sigara dumanına maruz kalan nefesini,
Okulunu sakın aksatma hatırlamayacaksan bir şeyleri,
Şans getirir belki unutma sakın mumlara üflemeyi,
Tabi varsa sevdiğin biri açabilirsin ben olmayan galerini,
Kardan adam yap ve gözlerini, sana aşık olanı hiç ve ellerini.
Unutma kaptanıyım ben o açılamadığın denizlerin.
Sevgi denizindeyim ben sessizliğim sesin, sensizliğim derin.
Benden hiç olmayacak haberin, ben zaten senden bi’ haberim.
Neyse hatırlama sen hiçbir şeyi, unutamıyorum zaten ben herbir şeyim.
Hiç cümle içinde geçmedi neden, Aralık.
Bunu en iyi sen bilecekken bile boşver, bilmesen de olur.
Sen bilsen bile, bunu ben bilmesem de olur.
Bir tek sana yazdığımı bilsen, açıp görsen n’olur?
Zahmet etme ellerin, gözlerin yorulur,
Dilerim ki bir gün benim gibi senin de sevmekten gönlün yorulur.
‘’Sen hiç yorulma ben bizim yerimize yeterince yoruldum!’’
