İmkan dahilinde yaşıyoruz bu hayatı. İmkanlarımız kadar lüks, imkanlarımız kadar sağlıklı yaşayabiliyoruz. Kaynağı bir: para. Ne kadar paran varsa o kadar hizmet alabiliyorsun. Şimdi bir virüsle uğraşıyoruz. Peki şu anda tek önemli şey bu virüs mü ?
*
Siz bu satırları okurken bugün 98.000 insan yaşamını yitirdi. Siz bu satırları okurken 18.000 insan açlıktan hayata gözlerini yumdu. Bu yıl suya bağlı hastalıklardan 197.000 insan, kansere bağlı olarak 1.926.000 insan, sıtmaya bağlı olarak 230.000 insan, beş yaşın altında olan 1.782.000 insan o belki de “çok sevdikleri” dünyadan ayrıldılar.
*
Kaçınız duydu ölenlerin sesini ya da kaçınızın haberi oldu bu yitip giden insanlardan. Hiçbirimizin haberi olmadı, olmayacak. Bu şimdiye kadar böyle geldiği gibi bundan sonra da bu şekilde devam edecek. Sıkıntılar bize dokunduğunda vardır.
*
Çocuğu ölmemiş bir anneye evlat acısını anlatamazsınız. Babası ölmeyen birine de babasızlığı anlatamazsınız. Evet bir bela başımızda. Zengin olmak, fakir olmak bunların hiçbiri bir öneme sahip değil. Zengin de ölüyor, fakir de. Para ile sahip olamadığımız için bu kadar gündem de bu virüs belki de. Para bir çözüm olsaydı umursamayacaktık.
*
Parası olan umursamayacaktı ama yine bu virüsten ölen insanlar olacaktı ve biz hayatımıza son sürat devam edecektik. Ta ki paranın deva olmayacağı bir başka virüs çıkana kadar.