Uğultusu yükseliyor gün ortası göğünün, geceye varmadan. Kapıların ardında kara kara gerçekler. Sağır olunası sesler. Kör olunası güzellik; kutsa ruhunu, sabahın ve şafağın. Dokunmasın kimse o zamanın masum ruhuna. Yükselen seslerde saklansın anılar, sararsın tüm çiçekler. Götür eteklerinde o denizin taşlarını, bırak en serin sulara, ışıldasın sönmeksizin. Yıkasın kötülüğü, arınsın o korkunç günahtan. Bağışlansın küçük yüreklere dokunan o şefkatli eller. Aynı masada, aynı anda eriyen mumların ışığında düşsün maskeler, nefretle bölüşülen her ekmekten tadsın karıncalar. Kansız yüzlere yağsın utanç, alsın payını en aldan. Çıkıp dünyanın dışına tutulsun aynalar, gün kime geceler kime adil, görsün tüm yaşayanlar.
