Affedici yanımız, sahip olduğumuz gerçekliğin üstünü örtüyor bir beyaz perdeyle. Kalbimizden sızan ışıklar yolumuzu aydınlatıyor. Karanlık gözlerin gölgesi düşse de yolumuza; ondördünde gökte beliren ay, o göz kamaştırıcı güzelliğiyle siliyor tüm gölgelerin izini ve kör ediyor tüm karanlık gözleri. Eğer yanılmamışsa hiçbir gecenin üçü, affedici elleriyle, sızılı bir kalbi umut duvarlarıyla onaracaktır. Kirlenen tüm beyazlar ay ışığında yıkanacaktır. Kaybolsa da müziğin en anlamlı yeri, gizlendiği çalılıklar arasından bulup çıkarılmasa da, kalplerin aydınlattığı o yolda bulunacaktır yine gözlerle, gözlerin sesi. Aitliğimden kurtardığım her harfi, her kelimeyi, her cümleyi gökyüzüne bırakıyorum. Tüm karanlık geceleri, umudun beyaz rüyasına yatırıyorum.