Bekleyişin kutsal güzelliği yansıyor, yumuşayan renklerin üzerine. Güneş en turuncu haliyle gömülürken tepelerin ardına, karanlığın geceye ne kadar yakıştığını resmediyor. Şehrin ışıkları bir demet mumu andırıyor; bir kıvılcım kadar küçük, yanıp sönen, gün ağaran saçlarını üzerine düşürene dek dans eden... O en güzel şarkı çalarken, en güzel vaktin rüzgarı esiyor. En güzel vakitler ömürden hiç çalmıyor...
Ellerime kirlenmiş kelimelerin isi bulaşsada, son sabaha kadar, her geceyi öldüren o aydınlığı kalemimden akıtacağım.